Helene Evers

Hélène Evers

Generaal College voor de Kerkorde

Waar ben jij actief ‘achter de schermen’?

Hartelijk dank voor de belangstellende vraag naar wat ik ‘achter de schermen’, bovenplaatselijk in de Protestantse Kerk doe. De landelijke kerk dien ik in het Generale College voor de Kerkorde, waarvan ik nu zes jaar voorzitter ben. Dit college bestaat uit 9 leden, theologen en juristen en adviseert de generale synode in kerkordelijke zaken.

Waarom ben je juist hier werkzaam?

Ik heb zelf niet alleen theologie, maar ook rechten gestudeerd  en ik ben gepromoveerd in het kerkrecht van de Hervormde Kerk. De combinatie van recht en theologie boeit mij. Veel mensen vinden kerkrecht niet interessant, maar ik vind het belangrijk. Recht is een grote gave van God. Elk samenleven van mensen heeft recht nodig, het is een mooi instrument om afspraken te maken over de manier waarop je met elkaar omgaat en om uit te drukken en te regelen wat je belangrijk vindt, de kwaliteit van je gemeenschap. Het kerkrecht helpt om de kerk vorm te geven, in te richten en te omschrijven wat je in wezen bent en waar je voor staat. Het mooie van het recht is dat het de vrede dient, de zwakkere beschermt en de macht van de sterke inperkt.  Daarom vind ik het fijn en belangrijk om dit werk te mogen doen.

Waarom zijn er zoveel regels?

Sommige mensen willen liever weinig regels, hoe minder hoe beter. Ik denk dan altijd: let op wie hier de dupe van wordt. De sterkste wint dan vaak het pleit en dat past niet binnen een goede samenleving en al helemaal niet bij het wezen van de kerk.

Hoe werkt het Generale College voor de Kerkorde?

Het Generale College voor de Kerkorde wordt vaak door de generale synode gevraagd om besluiten te vertalen naar kerkordelijke bepalingen, want veel van het kerkelijke leven wordt in de kerkorde beschreven. Daarom ben ik meestal ook aanwezig bij vergaderingen van de synode. De synode is ook de wetgever van de kerk en zo’n bespreking van kerkordelijke zaken lijkt wat op de Tweede Kamer als er moties of amendementen worden ingediend. Daar moet je wel goed je verstand bijhouden.  Het college vergadert vier keer per jaar. Daarnaast is er zo nu en dan overleg met het moderamen van de generale synode over actuele zaken. Af en toe houden we een studiedag. Er zijn in de landelijke kerk zes colleges werkzaam die onafhankelijk van de synode hun werk doen. Van dit kerkordecollege ben ik nu elf jaar lid. Vóór de fusie in 2004 was ik zes jaar lid van het Hervormde college voor Kerkordelijke Aangelegenheden, het KOA. De zittingstermijn is vier jaar en kan twee keer verlengd worden, dus na twaalf jaar eindigt het lidmaatschap van het college.

Is het werk leuk?

Niet altijd. Het gaat vaak over ingewikkelde zaken, maar, zoals ik al zei, vind ik het recht belangrijk. Het werk in een landelijk college is trouwens niet een soort privéhobby of zo, het hoort bij het dienstwerk van een predikant om, ‘als je daartoe geroepen wordt, de kerk te dienen in of vanwege de meerdere vergaderingen’ zoals de kerkorde dit werk omschrijft in ordinantie 3 artikel 9 lid 1. Elke predikant die daartoe geroepen wordt, behoort dus bovenplaatselijk werk te doen. Ik ben heel blij dat ik zo betrokken kan blijven op mijn specialisatie kerkrecht en dat ik mijn studies Rechten en Theologie en de daarbij geleerde inzichten en kennis dienstbaar kan maken voor de kerk.

(Foto: Hans van Eerbeek)